dinsdag 20 augustus 2013

Back to memorylane


 Er was eens een maandagmorgen....
 ...toen ik met mn oude fiets in de trein ging...op weg naar de stad waar ik voor t eerst op mezelf woonde. In een huis zo bijzonder, zo mooi....en dat ik onlangs op het wereldwijde web weer terug vond....HIER kun je er meer over lezen...
 En hier was t dus...hier heb ik gewoond. Van mn 17e tot mn 19e....toen ik tevens een poging deed om balletdocente te worden...


...en destijds maakte Zuster Josefine deze foto. Jaaaa, je leest t goed. ZUSTER... 
Ik woonde als studente in een klooster. Het klooster in Vila Oud Walenburg. En mijn doel was om 23 jaar later weer dezelfde foto te maken....




 Nou...hier is ie dan.... ik moest er voor over een hek klimmen. Inbreken heet dat geloof ik. Maar de politie is is niet gekomen en ik wilde alleen een foto maken. Heb verder niks gedaan!

 ...en dit was t zolderraampje waarachter ik sliep. Dat raam zat zo hoog dat ik op n stoel moest staan om naar buiten te kijken. Maar dat deerde niks...want ik woonde in Rotterdam en deed een balletopleiding en mocht in dit prachtige huis wonen!!! Ik snap nu waar ik m'n voorliefde voor oude huizen vandaan heb....
 Op de fiets door Rotterdam, waar ik nog steeds feilloos de weg wist, kwam ik allerlei moois tegen...
 ...waaronder dit parkje ' Schoonoord' .
 En een stad waar een horeca ondernemer t lef heeft om z'n zaak De Ballentent te noemen.
 En ik ging ook terug naar alle tentjes waar ik vroeger kwam... Cafe Floor... dat was t cafe bij de Schouwburg en daar kwam ik zoooo vaak, dat ze op een gegeven moment al wisten wat ik wilde drinken....
 en hier bij Dudok moest ik natuurlijk de wereldberoemde appeltaart eten...


...zoooo lekker.....met ijs.....en buikpijn er na....

Happy quilting!

Dorry

9 opmerkingen:

Nikadamaja zei

Oh dat is zo leuk, ik heb dat vorig jaar in Den Bosch gedaan. Mijn school stond er niet meer, maar de Bossche Bol smaakte nog net zo lekker.

Bernadette van gils zei

wat leuk om te zien waar jij enkele jaren van je leven hebt gewoond.
mooi pand en snap goed dat je nogmaals die foto wilde maken.
groetjes
Bernadette

MarianneD zei

Wat leuk al die herinneringen...
Het is je lekker toch gelukt met die foto!

marcella zei

voor mij al helemaal 'memory lane' ik heb ook in Rotterdam gewoon en gestudeerd al was dat in een ander buurtje. Jouw opleiding werkte nauw samen met de mijne ;)

Evelyne zei

Wat een leuke spontane actie! Ik zie nog steeds een ballerina!
Prachtige pose.
Ja, de appeltaart van Dudok, daar kun je niet omheen hè.
Leuk dat je weer even herinneringen hebt opgehaald.

Fijne week en groetjes,
Evelyne

Birgitte aka Bietje zei

Wat gaaf zo'n trip langs memory lane. Mooi verhaal. Ik zie wel dat je toch echte Spitzen aan moet hebben om op je tenen te staan. Met laarzen (wel hele mooie) lukt dat minder goed. ;)

Lucy zei

Leuke post en wat een mooie foto van jezelf. Je bent een mooie vrouw geworden!

Phyllis zei

Wat gaaf! Zie dit nu (3 sep) pas , komt door de vakantie, wat een enige blogpost en wat een prachtig onderkomen (en mooie voetjes)! Heb je je spitzen nog, ik heb mijn allereerste paar nog, niet meer mooi rose, maar leuk om nog te hebben.

Anoniem zei

Al klikkend van de ene blog naar de andere, kwam ik hier terecht.
"Walenburg", het klooster van de Zusters Dominicanessen. Mijn hart zwaait open: ik heb jaren op school gezeten bij deze Zusters. St.Maria Bewaarschool aan de Walenburgerweg (oorlogsjaren),zes jaar GLO en vier jaar MULO op de
St. Catharinaschool. In het laatste jaar MULO hadden we retraite in het klooster. Het is héél, héél lang geleden, ben in 1957 geslaagd voor mijn MULO-diploma. Er zit een mensenleven tussen!!.... Wat leuk dat ik het klooster hier tegenkom. De nonnen waren niet allemaal even lief, maar in het algemeen heb ik goede herinneringen aan mijn schooltijd.
Ben geboren en getogen in Rotterdam en buitengewoon trots op mijn stad. Momenteel de Wereldhavendagen en ik heb mijn beide vlaggen uit; de rood-wit-blauwe EN de groen-wit-groene van Rotterdam. Het was jouw memorylane en hartstikke bedankt voor de mijne, door jou opgeroepen. Hartelijke groet, Rya Lucas